Νικος Καζαντζακης – 50 Χρονια απο το θανατο του-Αφιερωμα

Τίτλος: Νικος Καζαντζακης – 50 Χρονια απο το θανατο του-Αφιερωμα
Τύπος Αρχείου: PDF
Μέγεθος: 1.98Mb
Κείμενο: Ελληνικά
Σελίδες: 28 pages

Ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκη γεννήθηκε το 1883 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και τη Νάξο, οπού η οικογένεια του εγκαταστάθηκε το 1897. Το 1901 τελείωσε το γυμνάσιο με χίλιες στερήσεις λόγω της φτώχειας του. Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου γνώρισε την Γαλάτεια Αλεξίου, με την οποία συνδέθηκε και το 1911 παντρεύτηκε. Το 1924 χώρισαν και δύο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε την Ελένη Σαμίου. Παιδιά δεν απόκτησε.
Μετά την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο ήλθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου, από όπου πήρε το δίπλωμα του το 1906. Η οικονομική του κατάσταση ήταν τέτοια που τον υποχρέωσε να εργάζεται και να μελετά παράλληλα. Παρ’ όλες όμως αυτές τις δυσκολίες κατάφερε να αποκτήσει μια αξιόλογη μόρφωση. Μετά τις νομικές του σπουδές πήγε στο Παρίσι, οπού για τρία χρόνια (1907-1909) παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας. Εκεί είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τις φιλοσοφικές ιδέες του Μπερξόν και του Νίτσε.

Ο Καζαντζάκης ήταν ένας ιδιόρρυθμος τύπος, που του άρεσαν τα ταξίδια και έτσι επισκέφτηκε πολλά μέρη της Ευρώπης και της Ασίας. Το 1919 πήγε στην Ελβετία και τη Ρωσία, αργότερα στη Βιέννη, το Βερολίνο, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιαπωνία, την Κίνα, την Αγγλία τη Γερμανία κ.α. Πολλές από τις ταξιδιωτικές του εμπειρίες τις κατέγραψε αργότερα σε βιβλία. Καρπός των ταξιδιών του ήταν τα έργα του «Αγγλία» (1941), «Ρουσία» (1956), «Ιαπωνία – Κίνα» (1956), «Ισπανία» (1957), «Ιταλία» (1965). Το 1948 πήγε στην πόλη Αντίμπ της Γαλλίας οπού εκεί αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά με τη λογοτεχνία και την περίοδο εκείνη έγραψε τα πιο σπουδαία έργα του.
Ο Νίκος Καζαντζάκης εμφανίσθηκε στα γράμματα το 1906 με το μυθιστόρημα «Όφις και Κρίνος», ένα βιβλίο ηδονής και θανάτου όπως το χαρακτήρισαν τότε οι λογοτεχνικοί κύκλοι. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το δοκίμιο «Η αρρώστια του αιώνος», καθώς και μερικά ποιήματα με το ψευδώνυμο «Κάρμα Νιρβάμη». Το 1910 ήταν πια ώριμος λογοτεχνικά και γράφει το έμμετρο δράμα «Πρωτομάστορας».

Με το έργο αυτό ο Νίκος Καζαντζάκης άρχισε ουσιαστικά τη λογοτεχνική του πορεία . Τότε χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο «Πέτρος Ψηλορείτης». Ξεπερνούν τα δέκα τα μυθιστορήματα του Καζαντζάκη και απ’ άυτά τα σπουδαιότερα είναι τα «Οι αδερφοφάδες» (1964), «Τόντα Ράμπα» (1956), «Ο φτωχούλης του Θεού» (1956), «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» (1946), «Ο καπετάν Μιχάλης» (1953) «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1954), «Αναφορά στον Γκρέκο» (1961) που εκδόθηκε μετά τον θάνατο του.
Ως ποιητής έδωσε δύο μεγάλα έργα : την «Οδύσσεια» (193, για το οποίο διέθεσε 13 χρόνια δουλειάς και αποτελείται από 33.333 στοίχους, και τις «Τερτσίνες» (1960).

Όμως το έργο του Νίκου Καζαντζάκη δεν περιορίζεται μόνο σε λογοτεχνικά βιβλία και μυθιστορήματα αλλά και σε θεατρικά , σχολικά , και φιλοσοφικά βιβλία. Το 1957 ο Νίκος Καζαντζάκης ετοιμάστηκε να επισκεφτεί την Κίνα, μετά από πρόσκληση της κινεζικής κυβέρνησης. Δεν πρόλαβε όμως γιατί αρρώστησε βαριά και τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου πέθανε σε κάποια κλινική της Γερμανίας.
Η σωρός του μεταφέρθηκε και τάφηκε στο βενετσιάνικο κάστρο (στο ύψωμα με ονομασία «Τάπια Μαρτινέγκο») του Ηρακλείου, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος. Κηδεύτηκε με όλες τις τιμές που του έπρεπαν και πάνω στο τάφο του γράφτηκε η φράση «Δεν ελπίζω τίποτε, δεν φοβάμαι τίποτε, είμαι ελεύθερος».